Skip to main content

ប្រជាធិបតេយ្យផ្ទៃក្នុងបក្ស

ការលើកកម្ពស់​ការអនុវត្ត​ ប្រជាធិបតេយ្យផ្ទៃក្នុងបក្ស គឺជាកត្តាសំខាន់សម្រាប់ដំណើរការ និងការរីកចម្រើនរបស់គណបក្ស។ ខាងក្រោម​នេះ​ជា ទស្សនៈខ្លះ​ដែល​អាចជាការចូល​រួម​ចំណែក​ដល់​ ការអនុវត្តប្រជាធិបតេយ្យផ្ទៃ​ក្នុង​បក្ស​ឱ្យបានល្អ​៖

១. ការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយតម្លាភាព៖ លើកកម្ពស់តម្លាភាពក្នុងដំណើរការនៃការ​ធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្ត​នៅ​ក្នុង​បក្ស​។ ប្រាកដណាស់ថា សមាជិកគណបក្ស​ត្រូវ​តែ​មានសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានអំពីគោលនយោបាយ យុទ្ធសាស្ត្រ និងនីតិវិធីនៃការសម្រេចចិត្តរបស់គណបក្ស។ លើកទឹកចិត្តឱ្យមានការពិភាក្សា និងការពិភាក្សាលើបញ្ហាសំខាន់ៗរបស់គណបក្សដោយបើកចំហ។

២. ការចូលរួមយ៉ាងសកម្ម៖ ជំរុញវប្បធម៌នៃការចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងចំណោមសមាជិកបក្ស។ លើកទឹកចិត្ត ​សកម្មជនឱ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាពគណបក្ស រួមចំណែកជាគំនិត និងចូលរួមក្នុងដំណើរការ​នៃការសម្រេចចិត្ត។ ការចូលរួមបែបនេះ អាចត្រូវបានសម្របសម្រួលតាមរយៈកិច្ចប្រជុំទៀងទាត់ សិក្ខាសាលា និងវេទិកាដែលសមាជិកអាចបញ្ចេញមតិ និងផ្តល់មតិកែលម្អ។

៣. ការបោះឆ្នោតផ្ទៃក្នុងបក្ស៖ រៀបចំការបោះឆ្នោតផ្ទៃក្នុងបក្ស​ឱ្យបានទៀងទាត់ និងយុត្តិធម៌ក្នុងបក្ស ដើម្បីជ្រើសរើសមេដឹកនាំ និងប្រតិភូ​តំណាង។ ពិតប្រាកដណាស់​ថា ដំណើរការបោះឆ្នោត​ត្រូ​វ​តែ​មានតម្លាភាព មានបរិយាបន្ន និងអនុញ្ញាតឱ្យមានបេក្ខជនច្រើន​ចម្រុះ។ ធ្វើបែបនេះ​ជា​ការ​លើកកម្ពស់គណនេយ្យភាព និងផ្តល់ឱកាសជូន​សមាជិក​ដែលមានទេពកោសល្យក្នុងការបង្ហាញខ្លួនជាអ្នកដឹកនាំ។

៤. ការចូលរួមពីមូលដ្ឋាន៖ លើកទឹកចិត្តឱ្យមានការចូលរួមជាមួយសមាជិកគណបក្ស​នៅថ្នាក់​មូលដ្ឋាន។ រៀបចំកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយ ព្រឹត្តិការណ៍សហគមន៍ និងការប្រជុំនៅថ្នាក់មូលដ្ឋាន ដើម្បីស្វែងយល់ពីកង្វល់ និងសេចក្តីប្រាថ្នារបស់​សមាជិកគណបក្ស។ ធ្វើបែបនេះ​នឹង​ជួយ​ក្នុង​ការ​បង្កើត​គោលនយោបាយ​ដែល​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំ​ពី​តម្រូវការ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ និង​ពង្រឹង​​​​ការ​គាំទ្រ​គណបក្ស។

៥. រចនាសម្ព័ន្ធប្រជាធិបតេយ្យ៖ បង្កើតរចនាសម្ព័ន្ធប្រជាធិបតេយ្យនៅក្នុងគណបក្ស ដូចជា គណៈកម្មាធិការ ឬក្រុមការងារបក្ស​ ដើម្បីសម្រួលដល់ការសម្រេចចិត្ត​​ និងភាព​ជា​តំណាងរួម។ ផ្តល់ឱកាសដល់សមាជិកក្នុង​ការ​បម្រើការក្នុងតួនាទីដឹកនាំ និងចូលរួមក្នុងការរៀបចំរបៀបវារៈរបស់គណបក្ស។

៦. ក្រមសីលធម៌ផ្ទៃក្នុង៖ បង្កើតក្រមសីលធម៌ផ្ទៃក្នុងដែលបញ្ជាក់ច្បាស់​អំពីស្តង់ដារសីលធម៌ លើកកម្ពស់អាកប្បកិរិយាប្រកបដោយការគោរព និងធានាឱ្យមានការអនុវត្តដោយយុត្តិធម៌ដល់សមាជិកគណបក្ស។ ក្រមសីលធម៌នេះអាចមានបញ្ចូលបទប្បញ្ញត្តិសម្រាប់ការដោះស្រាយបណ្ដឹងតវ៉ា វិវាទ និងការលើកកម្ពស់បរិយាកាសល្អ​នៅផ្ទៃក្នុងគណបក្ស ។

៧. ការអប់រំ និងបណ្តុះបណ្តាល៖ វិនិយោគលើការអប់រំ និងបណ្តុះបណ្តាលសមាជិកបក្ស ដើម្បីបង្កើនការយល់ដឹងអំពីគោលការណ៍ប្រជាធិបតេយ្យ ដំណើរការនយោបាយ និងបញ្ហាគោលនយោបាយ។ ធ្វើបែបនេះនឹងផ្តល់សិទ្ធិអំណាចឱ្យសមាជិកបក្សចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងកិច្ចការគណបក្ស ចូលរួមចំណែកប្រកបដោយ​អត្ថន័យក្នុងការពិភាក្សា និងការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយការយល់ដឹងច្បាស់​លាស់​។

៨. ប្រព័ន្ធព័ត៌មាន និងផ្សព្វផ្សាយ​៖ បង្កើតបណ្តាញផ្សព្វផ្សាយ និងទំនាក់ទំនងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនៅក្នុងបក្ស ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មាន ចែករំលែកព័ត៌មានថ្មីៗ និងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនង​ជាមួយសមាជិក។ ប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មាន និងវេទិកាផ្សព្វផ្សាយ​ផ្សេងទៀត ដើម្បីធានាបាននូវតម្លាភាព និងបរិយាបន្ន​កម្ម​ក្នុង​ការផ្សព្វផ្សាយ​ក្នុងបក្ស។

៩. បរិយាបន្ន​កម្ម និងភាពចម្រុះ៖ សង្កត់ធ្ងន់ទៅលើបរិយាបន្នកម្ម និងភាពចម្រុះនៅក្នុងគណបក្ស ដោយលើកទឹកចិត្តឱ្យមានការចូលរួមរបស់សមាជិក​មកពី​តំបន់ ប្រជាសាស្រ្ត និងប្រវត្តិ​ផ្សេងៗគ្នា​។ លើកកម្ពស់ ​សមភាពយេនឌ័រ​ ភាព​ជា​តំណាងនៃក្រុមដែលទន់ខ្សោយ និងបង្កើតឱកាសសម្រាប់សមាជិកដែលមានតំណាង​មិន​គ្រប់គ្រាន់​ឱ្យបានបញ្ចេញមតិ ឬ​លើកឡើងបញ្ហារបស់ខ្លួន។

១០. ការវាយតម្លៃ និងមតិកែលម្អ៖ វាយតម្លៃជាប្រចាំនូវប្រសិទ្ធភាពនៃដំណើរការប្រជាធិបតេយ្យផ្ទៃក្នុងបក្ស និងស្វែងរកមតិកែលម្អពីសមាជិកបក្ស។ វាយតម្លៃផលប៉ះពាល់នៃការសម្រេចចិត្ត និងគោលនយោបាយស្តីពីការសាមគ្គីភាពក្នុងបក្ស ការចូលរួម និងការពេញចិត្តរបស់សមាជិក។ ប្រើមតិរិះគន់​ដើម្បីកែលម្អ​ការដែលចាំបាច់ និងដោះស្រាយការខ្វះខាតដែលកើតមាន។

តាមរយៈការអនុវត្តទស្សនៈ​ខាងលើនេះ គណបក្ស អាចពង្រឹងការអនុវត្ត​គោលការណ៍​ប្រជាធិបតេយ្យ​ផ្ទៃក្នុងបក្ស លើកកម្ពស់ការចូលរួមរបស់សមាជិក និងពង្រឹងតម្លៃប្រជាធិបតេយ្យរបស់ខ្លួន។

Comments

Popular posts from this blog

សាមគ្គី និង​ សាមគ្គីធម៌

ធម្មទេសនា ថ្ងៃទី២៣-៨-៦៦ របស់ភិក្ខុ យឹម-សំអឿន វត្តលង្កា ភ្នំពេញ, ការផ្សាយរបស់វិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ ទស្សនាវដ្តីកម្ពុជសុរិយា ឆ្នាំ១៩៦៦ សាមគ្គីកថា នមោ តស្ស ភគវតា អរហតោ សម្មា សម្ពុទ្ធស្ស ។ សូម​នមស្ការ ចំពោះ​ព្រះភគវន្តមុនី អរហំសម្មាសម្ពុទ្ធ ព្រះ​អង្គ​នោះ (ព្រម​ទាំង​ព្រះ​ធម៌ និង​ព្រះ​អរិយសង្ឃ ដោយ​សេចក្ដី​គោរព)។ ​វេលា​នេះ អាត្មាភាព​សូម​ដក​ស្រង់​យក​ពុទ្ធភាសិតថា៖ “សុខា សង្ឃស្ស សាមគ្គី“ ប្រែថា ” សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នារវាង​ពួក​ក្រុម​នាំ​ឱ្យកើត​សន្តិ​សុខ​(ក្នុង​លោក​)“ ​ដែល​មាន​សម្ដែង​ជា​ធម្មាធិដ្ឋានក្នុង ឱវាទ​ប្បាតមោក្ខ” ជា​ធម្មស្ស​វនា​ការ ដូច​តទៅ​នេះ៖ សាមគ្គីមាន៣យ៉ាងគឺ៖ ​១. កាយសាមគ្គី = សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​ដោយ​កាយ គឺ​កិច្ច​ដែល​កើត​ឡើង​ក្នុង​ពួក​របស់​ខ្លួន ត្រូវ​តែ​ជួយ​ខ្នះ​ខ្នែង​ដោយ​កម្លាំង​កាយ​អប​ស្ទប​ព្រួត​គ្នា​ធ្វើ ដើម្បី​ញ៉ាំង​កិច្ច​ការ​នោះឱ្យឆាប់​សម្រេច​ដូច​បំណង​។ ម្យ៉ាង​ទៀត ​ការ​ប្រព្រឹត្តិ​ខ្លួន​ឱ្យ​​មាន​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​ដោយ​កាយ​ដែល​មាន​របៀប​រៀបរយ​ដូច​គ្នា ហៅថា “កាយសាមគ្គី” ។ ២. វចីសាមគ្គី = សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​ដោយ​ពាក្យ​សំដី គឺ​ហេតុ​ការណ៍​ រឿង​រ៉ាវ ឬ កម្ម​វិធ

ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ (Citizen Knowledge)

ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ គឺជាចំណេះដឹងដែលពលរដ្ឋត្រូវមាន ពាក់ព័ន្ធនឹង សិទ្ធិ ការទទួលខុសត្រូវ និងប្រព័ន្ធនយោបាយនៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួន។ ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ ជាផ្នែកយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងប្រទេសដែលអនុវត្តលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ព្រោះចំណេះដឹងនេះ នាំឱ្យពលរដ្ឋអាចសម្រេចចិត្តច្បាស់លាស់ប្រកបដោយបញ្ញា ឱ្យមានរដ្ឋាភិបាលដែលខ្លួនចង់បាន និងចូលរួមប្រកបដោយអត្ថន័យនៅក្នុងដំណើរការនយោបាយ។ មានប្រភពផ្សេងៗជាច្រើនដែលអាចលើកកម្ពស់ ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ។ ប្រភពទាំងនេះមានដូចជា (១) ការអប់រំផ្លូវការ (២) ការរៀនក្រៅផ្លូវការ និង (៣) បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ការអប់រំផ្លូវការអាចមានដូចជា ថ្នាក់ពលរដ្ឋ ថ្នាក់ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងថ្នាក់ព្រឹត្តិការណ៍បច្ចុប្បន្ន នៅតាមសាលា។ ការរៀនក្រៅផ្លូវការអាចមានដូចជា ការអានអត្ថបទព័ត៌មាន ការមើលវេទិកាពិភាក្សានយោបាយ និងការជជែកជាមួយមិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសារ អំពីនយោបាយ។ បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនអាចមានដូចជា ការចូលរួមក្នុង ការបោះឆ្នោត ការតវ៉ាផ្សេងៗ និងចូលរួមដោយស្ម័គ្រចិត្តក្នុងយុទ្ធនាការឃោសនានយោបាយ។ ចំណេះដឹងរបស់​ពលរដ្ឋ មានសារៈសំខាន់ដោយសារហេតុផលមួយចំនួន ដែលណេះដឹងទាំងនេះ នាំឱ្យប្រជាពលរដ្ឋ៖ ចេះសម្រេចចិត្តច្បាស់លាស់ថា ត្រូវបោះឆ្នោតឱ្យអ

ព្រះពុទ្ធសាសនា និង​នយោបាយ

តាម​ទស្សនៈ​ព្រះពុទ្ធសាសនា នយោបាយ​គួរ​ត្រូវ​ដឹកនាំ​ដោយ​ គោលការណ៍ ​មេត្តា បញ្ញា/ប្រាជ្ញា និង​អហិង្សា ។ ព្រះពុទ្ធសាសនាសង្កត់ធ្ងន់លើទំនាក់ទំនងគ្នាទៅវិញទៅមកនៃសត្វលោក និង លើកកម្ពស់សុខុមាលភាព និងសុភមង្គលរបស់បុគ្គលគ្រប់រូបជាសង្គមតែមួយ ។ នៅក្នុងបរិបទនយោបាយ មានន័យថា ការផ្តោតទៅលើការបង្កើត សង្គមមួយប្រកបដោយ យុត្តិធម៌ និងសមធម៌ ដែលលើកកម្ពស់សុខុមាលភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់របស់សង្គម​ ។ ការ​អប់រំ ឬ​ប្រៀនប្រដៅរបស់​​​ព្រះពុទ្ធសាសនា​ ជំរុញឱ្យអ្នកដឹកនាំគ្រប់គ្រងដោយស្មារតីទទួលខុសត្រូវខាងសីលធម៌ និង​ផ្តល់​អាទិភាព​​ដល់​​សុខុមាល​​ភាព​​របស់​​ប្រជាជន​​ជាង​​ផល​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន ឬអំណាច។ ​អ្នកដឹកនាំ​ត្រូវតែមាន​​គុណសម្បត្ដិ ដូចជា ភាពស្មោះត្រង់ សុចរិតភាព និងភាពមិនអាត្មានិយម។ គោលការណ៍ សមធម៌ យុត្តិធម៍ និងសមភាព​ គឺ​ជា​​ស្នូល​នៃ​ការយល់ដឹង​អំពី​​ទស្សនៈ​នយោបាយរបស់​ពុទ្ធសាសនា។ លើសពីនេះទៅទៀត ទស្សនវិជ្ជាពុទ្ធសាសនាលើកកម្ពស់ការចូលរួមរបស់បុគ្គលគ្រប់រូប​ក្នុងដំណើរការនយោបាយ ដោយសង្កត់ធ្ងន់លើសកម្មភាពដោយសម្បជញ្ញៈ និងសីលធម៌។ មាន​ន័យ​ថា បុគ្គល​ត្រូវ​តែ​ចូល​រួម​ក្នុង​នយោបាយ​ដោយ​មាន​សតិសម្បជញ្ញៈ មាន​ការ​យល់​ដឹង និង​ការ​តាំង​ចិត្ត​ចំពោ