Skip to main content

សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច៖ ឈ្វេងយល់​អំពី គុណវិបត្តិ និងគុណសម្បត្តិ​


គុណវិបត្តិ៖

១. ការទន្ទ្រានយកដី និងការផ្លាស់ទីលំនៅ៖ ការរិះគន់​ចំៗ​អំពី សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច (ELCs) គឺបញ្ហា​នៃ​ការទន្ទ្រានដី និងការបណ្តេញប្រជារាស្ត្រ​​ចេញពីសហគមន៍ដែលរស់នៅទីនោះ។ ក្នុងករណីខ្លះ សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​ ប្រជារាស្ត្រ ដែលជា​ជនជាតិដើមភាគតិច កសិករ និងក្រុមដែលងាយរង​គ្រោះ​ផ្សេងៗ​ទៀត​ បាត់បង់ដីធ្លី បាត់បង់ការងារ និងជីវភាពរស់នៅ។

២. ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ និងផលប៉ះពាល់បរិស្ថាន៖ សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច ច្រើនតែ​ពាក់ព័ន្ធ​​នឹងការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ ការបំផ្លិចបំផ្លាញជម្រកសត្វព្រៃ​ និងការបាត់បង់ជីវចម្រុះ។ ការឈូសឆាយដីសម្រាប់កសិកម្ម ឬសកម្មភាពទាញយកប្រយោជន៍អាចបណ្ដាលឱ្យ​មាន​​ការរិចរិលបរិស្ថាន និងមានផលវិបាករយៈពេលវែងសម្រាប់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី​។

៣. កង្វះតម្លាភាព និងគណនេយ្យភាព៖ មានការព្រួយបារម្ភអំពីកង្វះតម្លាភាព និងគណនេយ្យភាពក្នុងដំណើរការផ្តល់ និងគ្រប់គ្រងសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច។ ក្រុមអ្នករិះគន់​អះអាងថា អំពើពុករលួយ អភិបាលកិច្ចខ្សោយ និងការចូលរួមពីសាធារណជន​មានកម្រិត នាំឱ្យមានភាពមិនប្រក្រតី និងលទ្ធផលអវិជ្ជមាន។

៤. បញ្ហាសង្គម និងសិទ្ធិមនុស្ស៖ សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច ធ្វើឱ្យមានកង្វល់កាន់តែខ្លាំង​ទាក់ទងនឹងការរំលោភសិទ្ធិការងារ ប្រាក់ឈ្នួលទាប លក្ខខណ្ឌការងារមិនល្អ និងការទទួលបានសេវាសង្គមមានកម្រិតសម្រាប់កម្មករនិយោជិតដែលជួលដោយសម្បទានិក​។
សំណួរ៖ តើលោកអ្នក មើលឃើញបញ្ហា ឬគុណវិបត្តិ​អ្វីទៀត?

គុណសម្បត្តិ៖

១. ការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច៖ សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ចមានសក្តានុពលក្នុងការទាក់ទាញការវិនិយោគក្នុងស្រុក និងបរទេស ជំរុញកំណើនកសិកម្ម និងរួមចំណែកដល់ការអភិវឌ្ឍ​សេដ្ឋកិច្ចដោយបង្កើតឱកាសការងារ និងបង្កើនប្រាក់ចំណូលពីការ​នាំចេញ។

២. ការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ៖ ក្រុមហ៊ុនដែលប្រតិបត្តិការ ក្នុងគម្រោងសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច (ELCs) តែងតែតម្រូវឱ្យវិនិយោគលើការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដូចជាផ្លូវថ្នល់ ប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ និងកន្លែងកែច្នៃ ដែលអាចធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទូទៅនៅក្នុងតំបន់​ដែល​អនុវត្ត​គម្រោងសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច​។

៣. ការផ្ទេរបច្ចេកវិទ្យា និងការចែករំលែកចំណេះដឹង៖ ក្រុមហ៊ុនដែលមានជំនាញក្នុងវិស័យកសិកម្ម ឬការអនុវត្តកសិឧស្សាហកម្ម​អាចផ្ទេរបច្ចេកវិទ្យា និងចំណេះដឹងកម្រិតខ្ពស់ដល់សហគមន៍មូលដ្ឋាន ជួយលើកកម្ពស់ផលិតភាព និងបច្ចេកទេសកសិកម្ម។

គួរកត់សំគាល់ថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានចាត់វិធានការមួយចំនួន ដើម្បីដោះស្រាយផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានដោយសារ​​គម្រោង​សម្បទានដី​សេដ្ឋកិច្ច។ ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ មានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការ​ពិនិត្យ និងលុបចោលសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច​មួយចំនួន ការ​បង្កើតកម្មវិធីផ្តល់ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិដីធ្លី និងពង្រឹងបទប្បញ្ញត្តិដើម្បីការពារសិទ្ធិរបស់សហគមន៍ដែលរងផលប៉ះពាល់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិទ្ធភាពនៃវិធានការក្នុងការកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានទាំងនេះ នៅតែ​ជាប្រធានបទនៃការជជែកដេញដោលបន្តរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន​។

Comments

Popular posts from this blog

សាមគ្គី និង​ សាមគ្គីធម៌

ធម្មទេសនា ថ្ងៃទី២៣-៨-៦៦ របស់ភិក្ខុ យឹម-សំអឿន វត្តលង្កា ភ្នំពេញ, ការផ្សាយរបស់វិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ ទស្សនាវដ្តីកម្ពុជសុរិយា ឆ្នាំ១៩៦៦ សាមគ្គីកថា នមោ តស្ស ភគវតា អរហតោ សម្មា សម្ពុទ្ធស្ស ។ សូម​នមស្ការ ចំពោះ​ព្រះភគវន្តមុនី អរហំសម្មាសម្ពុទ្ធ ព្រះ​អង្គ​នោះ (ព្រម​ទាំង​ព្រះ​ធម៌ និង​ព្រះ​អរិយសង្ឃ ដោយ​សេចក្ដី​គោរព)។ ​វេលា​នេះ អាត្មាភាព​សូម​ដក​ស្រង់​យក​ពុទ្ធភាសិតថា៖ “សុខា សង្ឃស្ស សាមគ្គី“ ប្រែថា ” សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នារវាង​ពួក​ក្រុម​នាំ​ឱ្យកើត​សន្តិ​សុខ​(ក្នុង​លោក​)“ ​ដែល​មាន​សម្ដែង​ជា​ធម្មាធិដ្ឋានក្នុង ឱវាទ​ប្បាតមោក្ខ” ជា​ធម្មស្ស​វនា​ការ ដូច​តទៅ​នេះ៖ សាមគ្គីមាន៣យ៉ាងគឺ៖ ​១. កាយសាមគ្គី = សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​ដោយ​កាយ គឺ​កិច្ច​ដែល​កើត​ឡើង​ក្នុង​ពួក​របស់​ខ្លួន ត្រូវ​តែ​ជួយ​ខ្នះ​ខ្នែង​ដោយ​កម្លាំង​កាយ​អប​ស្ទប​ព្រួត​គ្នា​ធ្វើ ដើម្បី​ញ៉ាំង​កិច្ច​ការ​នោះឱ្យឆាប់​សម្រេច​ដូច​បំណង​។ ម្យ៉ាង​ទៀត ​ការ​ប្រព្រឹត្តិ​ខ្លួន​ឱ្យ​​មាន​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​ដោយ​កាយ​ដែល​មាន​របៀប​រៀបរយ​ដូច​គ្នា ហៅថា “កាយសាមគ្គី” ។ ២. វចីសាមគ្គី = សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​ដោយ​ពាក្យ​សំដី គឺ​ហេតុ​ការណ៍​ រឿង​រ៉ាវ ឬ កម្ម​វិធ

ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ (Citizen Knowledge)

ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ គឺជាចំណេះដឹងដែលពលរដ្ឋត្រូវមាន ពាក់ព័ន្ធនឹង សិទ្ធិ ការទទួលខុសត្រូវ និងប្រព័ន្ធនយោបាយនៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួន។ ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ ជាផ្នែកយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងប្រទេសដែលអនុវត្តលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ព្រោះចំណេះដឹងនេះ នាំឱ្យពលរដ្ឋអាចសម្រេចចិត្តច្បាស់លាស់ប្រកបដោយបញ្ញា ឱ្យមានរដ្ឋាភិបាលដែលខ្លួនចង់បាន និងចូលរួមប្រកបដោយអត្ថន័យនៅក្នុងដំណើរការនយោបាយ។ មានប្រភពផ្សេងៗជាច្រើនដែលអាចលើកកម្ពស់ ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ។ ប្រភពទាំងនេះមានដូចជា (១) ការអប់រំផ្លូវការ (២) ការរៀនក្រៅផ្លូវការ និង (៣) បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ការអប់រំផ្លូវការអាចមានដូចជា ថ្នាក់ពលរដ្ឋ ថ្នាក់ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងថ្នាក់ព្រឹត្តិការណ៍បច្ចុប្បន្ន នៅតាមសាលា។ ការរៀនក្រៅផ្លូវការអាចមានដូចជា ការអានអត្ថបទព័ត៌មាន ការមើលវេទិកាពិភាក្សានយោបាយ និងការជជែកជាមួយមិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសារ អំពីនយោបាយ។ បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនអាចមានដូចជា ការចូលរួមក្នុង ការបោះឆ្នោត ការតវ៉ាផ្សេងៗ និងចូលរួមដោយស្ម័គ្រចិត្តក្នុងយុទ្ធនាការឃោសនានយោបាយ។ ចំណេះដឹងរបស់​ពលរដ្ឋ មានសារៈសំខាន់ដោយសារហេតុផលមួយចំនួន ដែលណេះដឹងទាំងនេះ នាំឱ្យប្រជាពលរដ្ឋ៖ ចេះសម្រេចចិត្តច្បាស់លាស់ថា ត្រូវបោះឆ្នោតឱ្យអ

ព្រះពុទ្ធសាសនា និង​នយោបាយ

តាម​ទស្សនៈ​ព្រះពុទ្ធសាសនា នយោបាយ​គួរ​ត្រូវ​ដឹកនាំ​ដោយ​ គោលការណ៍ ​មេត្តា បញ្ញា/ប្រាជ្ញា និង​អហិង្សា ។ ព្រះពុទ្ធសាសនាសង្កត់ធ្ងន់លើទំនាក់ទំនងគ្នាទៅវិញទៅមកនៃសត្វលោក និង លើកកម្ពស់សុខុមាលភាព និងសុភមង្គលរបស់បុគ្គលគ្រប់រូបជាសង្គមតែមួយ ។ នៅក្នុងបរិបទនយោបាយ មានន័យថា ការផ្តោតទៅលើការបង្កើត សង្គមមួយប្រកបដោយ យុត្តិធម៌ និងសមធម៌ ដែលលើកកម្ពស់សុខុមាលភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់របស់សង្គម​ ។ ការ​អប់រំ ឬ​ប្រៀនប្រដៅរបស់​​​ព្រះពុទ្ធសាសនា​ ជំរុញឱ្យអ្នកដឹកនាំគ្រប់គ្រងដោយស្មារតីទទួលខុសត្រូវខាងសីលធម៌ និង​ផ្តល់​អាទិភាព​​ដល់​​សុខុមាល​​ភាព​​របស់​​ប្រជាជន​​ជាង​​ផល​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន ឬអំណាច។ ​អ្នកដឹកនាំ​ត្រូវតែមាន​​គុណសម្បត្ដិ ដូចជា ភាពស្មោះត្រង់ សុចរិតភាព និងភាពមិនអាត្មានិយម។ គោលការណ៍ សមធម៌ យុត្តិធម៍ និងសមភាព​ គឺ​ជា​​ស្នូល​នៃ​ការយល់ដឹង​អំពី​​ទស្សនៈ​នយោបាយរបស់​ពុទ្ធសាសនា។ លើសពីនេះទៅទៀត ទស្សនវិជ្ជាពុទ្ធសាសនាលើកកម្ពស់ការចូលរួមរបស់បុគ្គលគ្រប់រូប​ក្នុងដំណើរការនយោបាយ ដោយសង្កត់ធ្ងន់លើសកម្មភាពដោយសម្បជញ្ញៈ និងសីលធម៌។ មាន​ន័យ​ថា បុគ្គល​ត្រូវ​តែ​ចូល​រួម​ក្នុង​នយោបាយ​ដោយ​មាន​សតិសម្បជញ្ញៈ មាន​ការ​យល់​ដឹង និង​ការ​តាំង​ចិត្ត​ចំពោ