Skip to main content

មើល និងកត់សម្គាល់ថា តើប្រជាធិបតេយ្យមានដំណើរការល្អហើយឬនៅ?

ដើម្បី​មើល និងកត់សម្គាល់​ឱ្យដឹងថា​ ប្រជាធិបតេយ្យមានដំណើរការល្អ ឬមិនល្អ​ ក្នុងបរិបទ​នៃប្រទេស​ប្រជាធិបតេយ្យណា​ក៏ដោយ​ រួមទាំងបរិបទ​ក្នុង​ប្រទេសកម្ពុជាផង ជាទូទៅ​គេមើល និងកត់សម្គាល់​លើ​​គោលការណ៍ ឬ​កត្តាសំខាន់ៗមួយចំនួនដូចខាងក្រោម៖

ការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌៖ តើការបោះឆ្នោត ត្រូវបានធានា និងមានលក្ខណៈប្រកួតប្រជែង ដោយមានគណបក្សជាច្រើន (ពហុបក្ស) មានឱកាសចូលរួមប្រកួត​​ដោយសេរី និង​យុត្តិធម៌ហើយ​ ឬនៅ?

នីតិរដ្ឋ៖ តើប្រព័ន្ធតុលាការ ត្រូវបានពង្រឹង ដើម្បីធានាឱ្យមានឯករាជ្យ និងមានសមត្ថភាពអនុវត្តច្បាប់ដោយមិនលំអៀងហើយនៅ?

សេរីភាពនៃការនិយាយ និងសារព័ត៌មាន៖ តើ​សិទ្ធិបុគ្គល និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្នុងការបញ្ចេញមតិ ត្រូវបានធានា ការពារឱ្យមានការ​បញ្ចេញមតិ ឬ​និយាយ និងផ្សព្វផ្សាយដោយសេរី ដែល​ជា​​កត្តា​សំខាន់សម្រាប់ការទទួលព័ត៌មាន ដើម្បីការជជែកពិភាក្សាជាសាធារណៈហើយឬនៅ?

សង្គមស៊ីវិល៖ តើ​មានការលើកទឹកចិត្ត សង្គមស៊ីវិល​ រួមទាំងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល សហជីព និងអង្គការដទៃទៀត ឱ្យមាន​ការអភិវឌ្ឍយ៉ាង​សកម្ម និងរស់រវើក ក្នុងការបង្កលទ្ធភាព​ឱ្យ​សង្គមស៊ីវិល​អាចតស៊ូមតិដើម្បីផលប្រយោជន៍​​ដល់គ្រប់ភាគី​ និងសង្គមខ្មែរហើយឬនៅ?

ការអប់រំ៖ តើមាន ការលើកកម្ពស់ និងយកចិត្តទុកដាក់​ក្នុងការអប់រំពលរដ្ឋដើម្បីឱ្យប្រជាពលរដ្ឋយល់អំពីសិទ្ធិ ច្បាប់ និងការទទួលខុសត្រូវរបស់ពួកគាត់​ និងអំពីសារៈសំខាន់នៃតម្លៃប្រជាធិបតេយ្យហើយឬនៅ?

វាជាការសំខាន់ដែលត្រូវមើលឱ្យដឹង និងកត់សម្គាល់ថា នេះ​ជា​គោលការណ៍ទូទៅ ហើយការប្រតិបត្តិ ឬ​អនុវត្តគោលការណ៍​ទាំងនេះ អាចប្រែប្រួលយ៉ាងខ្លាំងអាស្រ័យលើបរិបទជាក់លាក់នៃប្រទេសនោះ។ ប្រសិនបើ ការអនុវត្តគោលការណ៍​ទាំងនេះ មិនទាន់បាលល្អប្រសើរ​ទេ និងចង់ឱ្យ​មាន​ការផ្លាស់ប្តូរ និងឱ្យ​ប្រជាធិបតេយ្យមានដំណើរការល្អ វា​ចាំបាច់ណាស់ ត្រូវទាមទារឱ្យមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការពីភាគីពាក់ព័ន្ធជាច្រើន ទាំងក្នុងប្រទេស និងអន្តរជាតិ។ ដើម្បី​ឱ្យ​ប្រជាធិបតេយ្យដំណើរ​ការ​បានល្អ និងពេញលេញ ប្រទេសនោះ​ ត្រូវការ​រយៈពេលវែង ក្នុងការ​អនុវត្តគោលការណ៍​ទាំងនេះ។

Comments

Popular posts from this blog

សាមគ្គី និង​ សាមគ្គីធម៌

ធម្មទេសនា ថ្ងៃទី២៣-៨-៦៦ របស់ភិក្ខុ យឹម-សំអឿន វត្តលង្កា ភ្នំពេញ, ការផ្សាយរបស់វិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ ទស្សនាវដ្តីកម្ពុជសុរិយា ឆ្នាំ១៩៦៦ សាមគ្គីកថា នមោ តស្ស ភគវតា អរហតោ សម្មា សម្ពុទ្ធស្ស ។ សូម​នមស្ការ ចំពោះ​ព្រះភគវន្តមុនី អរហំសម្មាសម្ពុទ្ធ ព្រះ​អង្គ​នោះ (ព្រម​ទាំង​ព្រះ​ធម៌ និង​ព្រះ​អរិយសង្ឃ ដោយ​សេចក្ដី​គោរព)។ ​វេលា​នេះ អាត្មាភាព​សូម​ដក​ស្រង់​យក​ពុទ្ធភាសិតថា៖ “សុខា សង្ឃស្ស សាមគ្គី“ ប្រែថា ” សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នារវាង​ពួក​ក្រុម​នាំ​ឱ្យកើត​សន្តិ​សុខ​(ក្នុង​លោក​)“ ​ដែល​មាន​សម្ដែង​ជា​ធម្មាធិដ្ឋានក្នុង ឱវាទ​ប្បាតមោក្ខ” ជា​ធម្មស្ស​វនា​ការ ដូច​តទៅ​នេះ៖ សាមគ្គីមាន៣យ៉ាងគឺ៖ ​១. កាយសាមគ្គី = សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​ដោយ​កាយ គឺ​កិច្ច​ដែល​កើត​ឡើង​ក្នុង​ពួក​របស់​ខ្លួន ត្រូវ​តែ​ជួយ​ខ្នះ​ខ្នែង​ដោយ​កម្លាំង​កាយ​អប​ស្ទប​ព្រួត​គ្នា​ធ្វើ ដើម្បី​ញ៉ាំង​កិច្ច​ការ​នោះឱ្យឆាប់​សម្រេច​ដូច​បំណង​។ ម្យ៉ាង​ទៀត ​ការ​ប្រព្រឹត្តិ​ខ្លួន​ឱ្យ​​មាន​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​ដោយ​កាយ​ដែល​មាន​របៀប​រៀបរយ​ដូច​គ្នា ហៅថា “កាយសាមគ្គី” ។ ២. វចីសាមគ្គី = សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​ដោយ​ពាក្យ​សំដី គឺ​ហេតុ​ការណ៍​ រឿង​រ៉ាវ ឬ កម្ម​វិធ

ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ (Citizen Knowledge)

ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ គឺជាចំណេះដឹងដែលពលរដ្ឋត្រូវមាន ពាក់ព័ន្ធនឹង សិទ្ធិ ការទទួលខុសត្រូវ និងប្រព័ន្ធនយោបាយនៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួន។ ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ ជាផ្នែកយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងប្រទេសដែលអនុវត្តលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ព្រោះចំណេះដឹងនេះ នាំឱ្យពលរដ្ឋអាចសម្រេចចិត្តច្បាស់លាស់ប្រកបដោយបញ្ញា ឱ្យមានរដ្ឋាភិបាលដែលខ្លួនចង់បាន និងចូលរួមប្រកបដោយអត្ថន័យនៅក្នុងដំណើរការនយោបាយ។ មានប្រភពផ្សេងៗជាច្រើនដែលអាចលើកកម្ពស់ ចំណេះដឹងរបស់ពលរដ្ឋ។ ប្រភពទាំងនេះមានដូចជា (១) ការអប់រំផ្លូវការ (២) ការរៀនក្រៅផ្លូវការ និង (៣) បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ការអប់រំផ្លូវការអាចមានដូចជា ថ្នាក់ពលរដ្ឋ ថ្នាក់ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងថ្នាក់ព្រឹត្តិការណ៍បច្ចុប្បន្ន នៅតាមសាលា។ ការរៀនក្រៅផ្លូវការអាចមានដូចជា ការអានអត្ថបទព័ត៌មាន ការមើលវេទិកាពិភាក្សានយោបាយ និងការជជែកជាមួយមិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសារ អំពីនយោបាយ។ បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនអាចមានដូចជា ការចូលរួមក្នុង ការបោះឆ្នោត ការតវ៉ាផ្សេងៗ និងចូលរួមដោយស្ម័គ្រចិត្តក្នុងយុទ្ធនាការឃោសនានយោបាយ។ ចំណេះដឹងរបស់​ពលរដ្ឋ មានសារៈសំខាន់ដោយសារហេតុផលមួយចំនួន ដែលណេះដឹងទាំងនេះ នាំឱ្យប្រជាពលរដ្ឋ៖ ចេះសម្រេចចិត្តច្បាស់លាស់ថា ត្រូវបោះឆ្នោតឱ្យអ

ព្រះពុទ្ធសាសនា និង​នយោបាយ

តាម​ទស្សនៈ​ព្រះពុទ្ធសាសនា នយោបាយ​គួរ​ត្រូវ​ដឹកនាំ​ដោយ​ គោលការណ៍ ​មេត្តា បញ្ញា/ប្រាជ្ញា និង​អហិង្សា ។ ព្រះពុទ្ធសាសនាសង្កត់ធ្ងន់លើទំនាក់ទំនងគ្នាទៅវិញទៅមកនៃសត្វលោក និង លើកកម្ពស់សុខុមាលភាព និងសុភមង្គលរបស់បុគ្គលគ្រប់រូបជាសង្គមតែមួយ ។ នៅក្នុងបរិបទនយោបាយ មានន័យថា ការផ្តោតទៅលើការបង្កើត សង្គមមួយប្រកបដោយ យុត្តិធម៌ និងសមធម៌ ដែលលើកកម្ពស់សុខុមាលភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់របស់សង្គម​ ។ ការ​អប់រំ ឬ​ប្រៀនប្រដៅរបស់​​​ព្រះពុទ្ធសាសនា​ ជំរុញឱ្យអ្នកដឹកនាំគ្រប់គ្រងដោយស្មារតីទទួលខុសត្រូវខាងសីលធម៌ និង​ផ្តល់​អាទិភាព​​ដល់​​សុខុមាល​​ភាព​​របស់​​ប្រជាជន​​ជាង​​ផល​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន ឬអំណាច។ ​អ្នកដឹកនាំ​ត្រូវតែមាន​​គុណសម្បត្ដិ ដូចជា ភាពស្មោះត្រង់ សុចរិតភាព និងភាពមិនអាត្មានិយម។ គោលការណ៍ សមធម៌ យុត្តិធម៍ និងសមភាព​ គឺ​ជា​​ស្នូល​នៃ​ការយល់ដឹង​អំពី​​ទស្សនៈ​នយោបាយរបស់​ពុទ្ធសាសនា។ លើសពីនេះទៅទៀត ទស្សនវិជ្ជាពុទ្ធសាសនាលើកកម្ពស់ការចូលរួមរបស់បុគ្គលគ្រប់រូប​ក្នុងដំណើរការនយោបាយ ដោយសង្កត់ធ្ងន់លើសកម្មភាពដោយសម្បជញ្ញៈ និងសីលធម៌។ មាន​ន័យ​ថា បុគ្គល​ត្រូវ​តែ​ចូល​រួម​ក្នុង​នយោបាយ​ដោយ​មាន​សតិសម្បជញ្ញៈ មាន​ការ​យល់​ដឹង និង​ការ​តាំង​ចិត្ត​ចំពោ